Warto zapamiętać…
Nadszedł ten piękny czas… Czas Świąt Bożego Narodzenia.
Jak szkolna tradycja nakazuje, uczniowie klas IV-VIII wzięli udział w klasowych spotkaniach wigilijnych.
Przeczytajmy fragment listu ucznia z klasy VII, który doskonale oddaje nasze uczucia i myśli krążące w naszych głowach przed spotkaniami.
Mały Książę,
dzisiaj, jak co roku, wspólnie z klasą siądziemy do stołu, aby przełamać się opłatkiem, złożyć życzenia. Zapewne pomyślisz, że to coś wspaniałego, bo będziemy razem… Otóż nie. Piszę do Ciebie, bo Ty możesz mnie zrozumieć, jaki jestem samotny…
Świat opanował wirus, który nagle zmienił naszą codzienność. Nie chodzimy do szkoły. Nie widujemy się, nie spotykamy się. Gdy pytamy, czy możemy coś razem… słyszymy NIE.
Chodzimy do wirtualnej szkoły, klasy na Skype, bierzemy udział w lekcjach. Od czasu do czasu słyszymy siebie, sporadycznie widzimy. Tak naprawdę siedzimy w pokoju sami, wśród zabawek, sprzętu elektronicznego, książek, ozdób i wiele innych rzeczy, w tle słyszymy zmieniony głos nauczyciela, ale wciąż nam czegoś brak… Brak obecności koleżanki, kolegi, wychowawcy.
Nasza Pani bardzo stara się, by podtrzymać z nami kontakt, choć nie wykazujemy często chęci, jesteśmy zrezygnowani. Jednak, gdy zadzwoniła do każdego z nas, zrobiło się nam przyjemnie. W głowie krążyła myśl, nie zapomniała, pamięta, jest…
[…]
Dzisiaj siądziemy do wirtualnego stołu i przełamiemy symbolicznie opłatek przed kamerką…
Mały Książę, tak wiele musiało się wydarzyć, by zatęsknić za szkołą…
/uczeń klasy VII/
Razem można wiele…
Uczniowie klasy IV, zwani Kosmiczną Trzynastką, długo czekali na spotkanie wigilijne przy szkolnym stole, tym bardziej, że to była pierwsza Wigilijka z nowym wychowawcą.
Nie udało się spotkać w klasie, ale jednak siła drzemie w jedności i chęci bycia RAZEM. Dzieci wspólnie ze swoją panią postanowiły zorganizować spotkanie w formie online, które odbyło się 22 grudnia na platformie Skype. W tym dniu wszyscy włączyli kamerki i mikrofony. Czwartoklasiści, włącznie z wychowawcą, przygotowali wcześniej życzenia, dla każdego inne, wyjątkowe.
Spotkanie rozpoczęło się od przywitania i odczytania napisanych tekstów. Życzenia były piękne i indywidualnie kierowane do danej osoby. Wszyscy przełamali się opłatkiem, a następnie pałaszowali przygotowane przysmaki. Ewa Pacyga odśpiewała piękną kolędę, przygotowaną specjalnie na tę okazję. Nie zabrakło również rozmów na temat zwyczajów, które są pielęgnowane w danej rodzinie.
Należy podkreślić, że Kosmiczna Trzynastka jest bardzo twórcza i nie zabrakło w czasie spotkania wielu świątecznych elementów. Wszyscy byli ubrani odświętnie. Jedna z uczennic zagościła przed kamerką jako biały anioł. Kilkoro dzieci miało mikołajowe czapeczki. Na stołach znalazły się płonące świeczki, a tło wypełniał blask choinek.
Magia słowa życzę…
Uczniowie klasy VI podczas zajęć z wychowawcą złożyli sobie życzenia i poruszali tematy o charakterze świątecznym i refleksyjnym.
Ważny jest człowiek…
Siódmoklasiści w ramach klasowej Wigilii 21 grudnia 2020 r. na godzinie wychowawczej spotkali się ze swoją wychowawczynią w wersji online.
Spotkanie to miało wyjątkowy charakter, jak wszystko od prawie roku… Nie było szkolnych ławek nakrytych wyjątkowo białymi obrusikami. Uczniowie usiedli przed monitorami komputerów.
Jeszcze rok temu nikt sobie nie wyobrażał takiej sytuacji.
Wigilia była okazją do refleksji nad wartością relacji międzyludzkich oraz do złożenia obustronnych życzeń, symbolicznego łamania się opłatkiem i słuchania kolęd, nie tylko tradycyjnych.
Mimo dzielącego ich dystansu, klasa poczuła, że można być razem…
Ostatni raz przy białym… wirtualnym stole…
W tym roku 22 grudnia inaczej niż zwykle klasa ósma wraz z wychowawcą składali sobie życzenia, łamiąc się symbolicznie opłatkiem podczas Wigilijki klasowej, która odbyła się za pomocą Skypa. Odświętnie ubrani omawiali wspólnie tradycje i zwyczaje bożonarodzeniowe. Aby podtrzymać świąteczny nastrój, towarzyszył im śpiew kolęd. Wszyscy poczuli magię Świąt Bożego Narodzenia…
Słowo na koniec…
Siadając w tę wyjątkową noc grudniową do wieczerzy, warto pomyśleć, czy jest coś gorszego niż brak bliskich osób przy suto zastawionym stole?